ฝันจะมีชีวิตที่ดีให้ได้ จบ ม.6 จากใต้เข้ากทม.
เรียนรามด้วยความตั้งใจ แต่ต้นทุนมันไม่ค่อยพอ
เด็กเมืองตอมีค่าหอค่ารถค่าข้าวแกง
แม่ไม่มีตางค์ส่งให้เรียนมากมาย
อยากอิอยู่ให้ได้ก็ต้องขายแรง
รับจ้างเล่นดนตรีในผับที่มีสีแสง
เพลงเพื่อชีวิตก็สำแดงตัวตนออกมา
แต่ละคืนแต่ละวันเปลี่ยนผันอุดมการณ์
บางเรื่องราวที่พบพานมันท้อและเหนื่อยล้า
คิดถึงพ่อคิดถึงแม่คิดถึงไก่แจ้วัวชน
คิดถึงเพื่อนทุกๆ คนที่แทงปาล์มกรีดยางพารา
อยากกินลูกตอลูกเนียง อยากได้ยินเสียงนกบินหลา
อยากหลบไปเลี้ยงนกเขาชวา ที่ปลายด้ามขวานบ้านเรา
เรียนและงานมันผลาญเวลามา 7 ปี
ชีวิตยังไม่ดีเหมือนดังที่ฝัน
เหนื่อยและท้อสักเพียงใด
จะปรับทุกข์บอกไปกับใครกัน
สิ่งเดียวที่เป็นเพื่อนฉันคือน้ำตา
แต่ละคืนแต่ละวันเปลี่ยนผันอุดมการณ์
บางเรื่องราวที่พบพานมันท้อและเหนื่อยล้า
คิดถึงพ่อคิดถึงแม่คิดถึงไก่แจ้วัวชน
คิดถึงเพื่อนทุกๆ คนที่แทงปาล์มกรีดยางพารา
อยากกินลูกตอลูกเนียง อยากได้ยินเสียงหนังลุงโนราห์
อยากหลบไปเลี้ยงนกเขาชวา
คิดถึงสาวนุ้ยแฟนเก่าที่เราเคยเคียงข้าง
เธอส่งสายตาจนสุดรางในวันที่ฉันลา
ไม่อยากให้เธอขึ้นคานจะมีคนใหม่ก็ไม่ว่า
รถไฟชีวิตฉันจะกลับมาถานีสุดท้าย ที่ปักษ์ใต้บ้านเรา